ماجرای دیدار داوود شیرازی با استاد ابراهیم قنبری مهر جهت معرفی روان کوک به ایشان

بازنشر از صفحه اینستاگرام داوود شیرازی

یاران عزیزم درود و سلام
از افتخارات من حقیر این است که توانسته ام دو مرتبه با استاد گرانقدر جناب ابراهیم قنبری مهر ملاقات کنم، ملاقات اول در تاریخ ۸۸/۱۰/۱۵ دو سال بعد از ثبت اختراع روان کوک سنتور و برای معرفی روان کوک و دیگر ابداعاتی که تا آن زمان انجام داده بودم و مشورت و کسب تکلیف از آن بزرگوار بود، و ملاقات دوم در سال ۱۳۹۲ بود که ایشان افتخار دادند و سنتوری به حقیر سفارش دادند و آن روز خدمت ایشان رسیدم و ساز را تحویل ایشان دادم.
در ملاقات اول به همراه دوست هم خانه ام علی جان زند وکیلی محضر استاد رسیدیم، شوق دیدار استاد آنقدر در وجودم بود که شب گذشته خواب بر چشمم نیامده بود. دوست داشتم می توانستم تمام آن لحظات را ثبت می کردم تا از لحظه لحظه آن دیدار بهتر بهره ببرم به همین منظور از استاد اجازه گرفتم و با تلفن همراهم، صدای آن جلسه را ضبط کردم تا همیشه بتوانم به آن رجوع کنم و بهره‌مند شوم و در این پست قسمتی از آن را به اشتراک می گذارم و نسخه ی کامل آن صداها هم در آیجی تی وی اینستاگرام و هم در کانال تلگرام پژوهشکده سنتور ارائه خواهم داد. 
آن روز استاد ما را صمیمانه پذیرفتند و پس از دیدن کارهایی که انجام داده بودم فرمودند: من دیوانه ای شبیه خودم یافتم، تعدد کارهای شما زیاد است، شما دارید کوه را با چنگ می کَنید ترسم از این است که در این مسیر ناگهان توان تان را از دست بدهید. بر تنِ خاطرات استاد زخم‌هایی دیدم از جنس همان هایی که در همان سال های ابتدایی راهی که آغاز کرده بودم بر تن خودم زده بودند، و هنوز هم می زنند.
استاد مرا از وجود چنین مخاطراتی در این راه آگاه ساختند و ضمن تشویق و راهنمایی بنده را به‌خاطر ابداعاتی که انجام داده بودم به جامعه مخترعین و مبتکرین ایران معرفی کردند که بعدا در آنجا پس از بررسی به بنده دیپلم افتخار و کارت عضویت اهدا کردند. در آن جلسه بنده یک نمونه از روانکوک را به استاد تقدیم کردم تا اگر درآینده نظری داشتند بفرمایند. که البته تا ۴سال بعد تماس و دیداری در باب روانکوک با ایشان برقرار نشد.
من و علی آن روز با پیر مرادمان آشنا شدیم و آن چنان از آن ملاقات مست شدیم که هفته ها نشئه ی حضور استاد با ما بود و با خود می گفتیم این باید برای ما الگویی باشد تا اگر روزی به جایی رسیدیم، دست کسانی که اهل هستند را بگیریم.

در ملاقات دوم که در سال ۱۳۹۲ انجام شد بنده به همراه خواهرم خدمت استاد رسیدیم و سنتوری را که مجهز به روان کوک بود تقدیم ایشان کردیم، استاد هم با مهر و صفای همیشگی در حالیکه یکی از دوستانشان هم حضور داشتند پذیرای ما شدند و از پیشرفت و تکامل روانکوک بسیار خوشحال شدند و بنده بقیه کارهایی را که تا آن زمان انجام داده بودم را خدمت شان ارائه کردم و استاد سوالاتی درباره علل تغییراتی که دادم پرسیدند و بنده پاسخ دادم.
در این دیدار خواهرم جسارت کرد و با کسب اجازه از استاد برای اینکه مرا خوشحال کند تقریباً از ابتدا تا انتهای جلسه را با یک دستگاه تبلت فیلمبرداری کرد که قسمتهایی از آن را با شما به اشتراک می گذارم و نسخه کامل را در آیجی تی وی و همچنین در کانال تلگرام پژوهشکده سنتور منتشر خواهم کرد.
و چون شنیده بودم کسانی با گرفتن یک عکس با استاد خود را شاگرد ایشان معرفی میکنند و برای مرغوب نشان دادن سازهایشان و بالا بردن قیمت از آن استفاده میکنند بنده تا امروز شرحی از این جلسات منتشر نکردم ( در پایان فایل صوتی در پست قبل در سال ۸۸ به این موضوع اشاره شد) اما امروز فکر میکنم هنرمندان و سنتورنوازان به اندازه کافی با روند کاری حقیر آشنا هستند و اینکه شوربختانه بنده افتخار شاگردی استاد ابراهیم قنبری مهر را نداشته ام و به جز همین دو جلسه که یکی صدای آن را ضبط کرده ام و از دیگری هم ویدیو موجود هست بنده دیداری با استاد نداشته ام و به جز همین رهنمود های ارزشمند اخلاقی در زمینه تکنولوژی ساز سازی بهره ای نبرده ام، هرچند که راهی که ایشان در زمینه ی پیشبرد سازهای ایران درپی گرفتند همیشه سرلوحه ی کار حقیر بوده و هست.
شوربختانه پس از این دیدار تاکنون حدود شش سال است که سعادت دیدار با استاد قنبری مهر را نداشته‌ام و امیدوارم سایه بلند ایشان سالیان سال در آسمان هنر ایران مستدام باشد.

داوود شیرازی