ریتم نخستین عنصر اصلی در موسیقی است که به آن زندگی و حرکت میدهد و عبارت است از دیرندهای گوناگون صداها و سکوتها در یک مجموعهی صوتی که برروی ضربانهای متساوی حرکت میکند و یا به معنی نظم و ترتیب و تکرار و توالی است.
مایه یا تونالیته شامل ردیف منظم و نامنظم صداهای یک گام است. هر اثر موسیقایی در مایهی معینی ساخته میشود، مثلا مایهی دو.
به درجههای چهارم، پنجم و هشتم، درجههای تونال میگویند. یعنی درجاتی که تونالیته را تثبیت میکنند.
به درجههای سوم، ششم و هفتم، درجههای مدال میگویند. یعنی درجاتی که با تغییر آنها مدالیته (یعنی حالت و کیفیت) نیز عوض میشود.
ایجاد صدایی مطلوب و دلنشین از ساز(ها) و آواز را سونوریته یا پرآهنگی گویند و آن صدای مطلوب را سونور مینامند.
دو نت که هم اسم نیستند و نیم پرده فاصله دارند، نیمپردهی دیاتونیک نامیده میشود.
دو نت که هم اسم هستند و نیمپرده فاصله دارند، نیمپردهی کروماتیک نامیده میشود.
اگر دو صدای فاصله به صورت پی در پی شنیده شوند، آن را فاصلهی ملودیک گویند.
اگر دو صدای یک فاصله همزمان با یکدیگر شنیده شود، آن را فاصلهی هارمونیک گویند.
فاصلههایی که حدود آنها از یک اکتاو بیشتر نیست. مانند فاصله دوم، سوم و هفتم.
فاصلههایی که از یک اکتاو بیشتر باشند را فاصلهی ترکیبی گویند. با کم کردن مضارب 7 از فواصل ترکیبی، فاصلهی سادهی آن به دست میآید. مثلا فاصله 18ام بنیهی فاصلهی چهارم را دارد و به عبارتی دیگر فاصلهای درست است.
فواصل اول، چهارم، پنجم و هشتم، فواصل مطبوع کامل و زیباترینِ فواصل هستند.
فواصل سوم و ششم که زیبا هستند ولی نه به زیبایی فاصلههای مطبوع کامل.
فواصل دوم کوچک، دوم بزرگ، هفتم کوچک، هفتم بزرگ، تمام کاسته و افزودهها.